Najs│ynniejsi gitarzy£ci rockowi - pocz╣wszy od Carlosa Santany a na Micku Jonesie, wsp≤│tw≤rcy The Clash sko±czywszy - m≤wi╣ o nim w superlatywach. Za£ Robert Plant stwierdzi│ po latach, udzielaj╣c w 1985 r. wywiadu magazynowi "Creem": Praca z nim zawsze by│a okazj╣ aby siΩ czego£ nauczyµ.

Jimmy Page urodzi│ siΩ 9 stycznia 1944 r. w Heston, Middlesex, w rodzinie inspektora przemys│owego. Gdy mia│ 13 lat rodzice podarowali mu hiszpa±sk╣ gitarΩ i od tego momentu zafascynowa│a go muzyka. By│ samoukiem, je£li nie liczyµ kilku lekcji na samym pocz╣tku. Ciekawe, ┐e dopiero utw≤r Baby Lets Play House, z p│yty Elvisa Presleya A Date With Elvis, przekona│ go do rock'n'rolla. By│o to w 1959 r. W tym samym czasie - graj╣c do ta±ca - zwr≤ci│ na siebie uwagΩ Neila Christiana. Wkr≤tce w jego zespole The Crusaders, wyspecjalizowanym w muzyce Chucka Berry'ego i Bo Diddleya, zacz╣│ pracowaµ na w│asn╣ s│awΩ. W owym okresie jego drug╣ pasj╣ by│o malarstwo. W latach 1961-63 uczΩszcza│ do szko│y artystycznej. Jednak coraz bardziej poch│ania│a go muzyka. Udzielaj╣c siΩ w klubach, przy│o┐y│ rΩkΩ do narodzin brytyjskiego rhythm'n'bluesa.

Okazyjny wystΩp z zespo│em Cyrila Davisa wystarczy│, aby - pod koniec 1962 r. - dosta│ zaproszenie do udzia│u w sesjach nagraniowych.

W ci╣gu nastΩpnych kilku lat wspomaga│ w studiu ca│╣ plejadΩ artyst≤w, w tym grupy rockowe ze £cis│ej czo│≤wki. Jego gitarΩ podobno s│ychaµ w tak wa┐nych dla rocka utworach jak You RealIy Got Me i All Day And All Of The Night The Kinks, i Can't Explain The Who czy Gloria Them.

W 1965 r. bez powodzenia spr≤bowa│ dzia│aµ na w│asny rachunek - nagra│ dla Fontany singel She Just Satisfies, na kt≤rym tak┐e £piewa│. W 1966 r. mia│ tu┐ zupe│nie do£µ pracy w studiu i w lecie do│╣czy│ do - legendarnych ju┐ - The Yardbirds;

pocz╣tkowo gra│ na gitarze basowej,. choµ nigdy wcze£niej na tym instrumencie nie grywa│.

P≤ƒniej przez kr≤tki czas tworzy│ w tym zespole duet gitarowych wirtuoz≤w wraz z Jeff Beckiem, co zasta│o utrwalone na singlu Happening Ten Years Time Ago. Za£ od ko±ca 1966 r. sta│ siΩ w gruncie rzeczy liderem The Yardbirds. W nastΩpnym roku zesp≤│ skoncentrowa│ siΩ na swej ameryka±skiej karierze, jego longplay Little Games ukaza│ siΩ tylko w USA. Page kontynuowa│ z Yardbirds to, co sprawia│o, ze by│ to zesp≤│ nowatorski: owe dziwne gitarowe brzmienia, osi╣gane za pomoc╣ fuzzu i feedbacku czy te┐ improwizowanie w oparciu o r≤┐ne skale. Ale po pewnym czasie przekona│ siΩ, ┐e potrzebuje nowego zespo│u: Pr≤bowa│em desperacko utrzymaµ ich razem. Mieli£my koncerty ale szczegolnie Keith (Relf - przyp. W.K.) nie bra│ tego serio. Upija│ siΩ i £piewa│ w z│ych miejscach. To by│ prawdziwy wstyd.

The Yardbirds przestali istnieµ w lipcu 1968 r., aby ich honor m≤g│ uratowaµ Led Zeppelin. Powa┐ne podej£cie do tak niepowa┐nej muzyki jak rock by│o jedn╣ z charakterystycznych cech Page'a. Howard Mylet cytuje w swej ksi╣┐ce o Led Zeppelin jego s│owa: Nie jestem urodzonym muzykiem, naprawdΩ muszΩ cholernie napracowaµ siΩ ┐eby co£ osi╣gn╣µ. Mo┐na powiedzieµ, ┐e cechuje go zaskakuj╣ca skromno£µ.

W 1969 r., ju┐ po pierwszych triumfach swego zespo│u wyzna│ na │amach "New Musical Express", ┐e daleko mu do Claptona. W piΩµ lat p≤ƒniej zwierzy│ siΩ wys│annikowi "Melody Maker" , ┐e jest okropnie niedouczonym gitarzyst╣.

Mimo wszystko jego wk│ad w rozw≤j rocka jest ogromny. To on chyba w│a£nie - obok Jimiego Hendrixa - jest muzykiem, kt≤ry stworzy│ najwiΩkszy katalog rockowych brzmie± gitarowych w│╣cznie z efektami osi╣ganymi za pomoc╣ smyczka. Nie tyle okaza│ siΩ mistrzem improwizacji, co szczeg≤lnej sonorystyki. Umia│ przy tym dobieraµ sobie w studiu doskona│ych wsp≤│pracownik≤w, w osobach najlepszych re┐yser≤w dƒwiΩku, jak Glyn Johns i Edwin H. Kramer .

Page - jak m≤wi│ w jednym z wywiad≤w chcia│ stworzyµ co£ co zmusi kogo£ do │ez lub uszczΩ£liwi, ale te┐ nie mia│o to odbywaµ siΩ na poziomie, do jakiego przyzwyczai│a nas pop music. Zawsze powtarza│, ┐e Led Zeppelin nie tworzy muzyki na single.

To, ┐e Led Zeppelin w czasie swej kariery do£µ konsekwentnie unika│ telewizyjnych kamer, by│o mo┐e w jakim£ stopniu czΩ£ci╣ taktyki Petera Granta. Ale te┐ na pewno wi╣za│o siΩ z podej£ciem Page'a do w│asnej tw≤rczo£ci: Nie my£lΩ, aby gdziekolwiek ludzie z telewizji wiedzieli, jak przedstawiµ jaki£ zesp≤│, szczeg≤lnie je£li chodzi o uzyskanie odpowiedniego brzmienia.

Jako swych ulubionych gitarzyst≤w Page wymienia│ w latach siedemdziesi╣tych muzyk≤w, reprezentuj╣cych r≤┐ne gatunki i style. Byli w£r≤d nich: James Burton, Otis Rush, Bert Jansch, Roy Buchanan i Paco Pena. Zawsze wyra┐a│ siΩ jak najlepiej o Hendrixie.

Sam Page nie tylko z powodu do£µ rozleg│ych zainteresowa± muzycznych nie odpowiada│ stereotypowym wyobra┐eniom o rockowym gitarzy£cie. Dziennikarzy dziwi│o, ┐e w czasie tournee czytuje ksi╣┐ki. W Led Zeppelin jawi│ siΩ jako swego rodzaju intelektualista i koneser sztuki; gromadzi│ secesyjne obrazy i meble. Snobowa│ siΩ te┐ na kolekcjonowanie pism dziwaka i okultysty Aleistera Crowleya. A gdy za kilkaset tysiΩcy funt≤w kupi│ neogotycki pa│acyk, w kt≤rym ponoµ straszy│o, stwierdzi│: Interesuje mnie ten dom z powodu jego zwi╣zk≤w z histori╣.